742. rocznica nadania praw miejskich

       Dziś mijają 742 lata od tego historycznego dla Lutomierska wydarzenia. Nie sposób nie wspomnieć, że obchodzimy w tym roku również 1050. rocznicę chrztu Polski. Decyzja Mieszka I z 966 roku by zapoczątkować chrześcijański byt Polski stała się spoiwem polskiej państwowości i fundamentem budowy polskiego narodu. Dała i daje do dziś poczucie więzi i poczucie godności narodowej. To poczucie polskości, tak rozmywane przecież przez ostatnią dekadę, dzięki zmianie władzy z woli wyborców i powrotowi powszechnej narracji odwołującej się do chrześcijańskich korzeni oraz związanych z nimi wartości, powoli zaczyna się odradzać. Polacy na nowo odkrywają swoją tożsamość. Nie bez trudności. Bo nawet tak wzniosła rocznica, jaką jest jubileusz polskiego chrześcijaństwa stała się okazją dla niektórych kręgów do niewybrednych kpin. Oto ostatnie wydanie tygodnika „Nie” zilustrowano zdjęciem rentgenowskim Polaka, w którego głowie zamiast mózgu umieszczono ludzkie ekskrementy i opatrzono tytułem 1050 lat chrześcijaństwa w Polsce. Dziennik Trybuna umieścił zdjęcie sikającego psa, a w tle Prezydenta i Marszałka Sejmu RP odsłaniających tablicę upamiętniającą tę rocznicę. TVN 24 w dniach rocznicy prezentuje reportaż z pierwszego w Polsce ślubu wyznawców kościoła latającego potwora spaghetti, którego to „kościoła” Polska nie chce zarejestrować. To są działania, które mają ośmieszyć i zdezawuować moralny dorobek pokoleń Polaków. To propagowanie moralnego nihilizmu. Patriotyzm i umiłowanie Ojczyzny to przecież dla części naszych rodaków śmieszny przeżytek, nie pasujący do nowoczesnej Europy. Europy, która tolerancyjna jest dla różnych religii, ale absolutnie nie toleruje objawów manifestacji symboliki chrześcijańskiej. A przecież brytyjska Królowa Elżbieta II, która nomen omen właśnie w kwietniu obchodzi 90. rocznicę urodzin, powiedziała kiedyś, że „szacunek do innej religii można mieć tylko wtedy, gdy się jest głęboko zanurzonym we własnej wierze.” To bardzo mądra myśl. Polacy od czasów Mieszka zawsze zanurzeni byli w chrześcijaństwie, ale zawsze także szanowali inne religie.            Przykładem może być kapłan Paweł Włodkowic, który na soborze w Konstancji już w 1414 roku bronił prawa każdego człowieka do swobodnego wyboru wyznawanej wiary. Bronił też prawa każdej społeczności do określania, do jakiego narodu chce należeć. Poczucie narodowości, poczucie odrębności nie musi przecież oznaczać poczucia wyższości i pogardy dla innych. Poczucie dumy z własnego narodu, z własnych korzeni, umiłowanie ojczyzny rodzi bohaterów.

 I my w Lutomiersku takich bohaterów też mamy. I powinniśmy o nich pamiętać. Kwiecień to miesiąc pamięci o ofiarach zbrodni katyńskiej. Jej ofiarami byli także lutomierzanie : Ignacy Bąbka, Roman Krzemiński, dr Bernard Świeciński.                                                                                                                                                                                       

     Czyż nie byłoby właściwym i pięknym gestem ze strony mieszkańców Lutomierska, aby w 1050 rocznicę chrztu Polski, przekazano na renowację lutomierskiej fary środki z funduszu sołeckiego? Na świątynię,  w której co niedziela mieszkańcy Lutomierska  gromadzą się na mszach, a którą tak pięknie uwieczniła w wydanej przez siebie  książce nieodżałowana Pani dr Wiesława Piontek? Jeszcze jest na to czas.

      Apeluję do sołtysa Lutomierska, pana Ryszarda Bujnowicza, do Rady Sołeckiej i do wszystkich mieszkańców: zmieńcie przeznaczenie pieniędzy sołeckich z 2016 roku i przekażcie je na dokończenie malowania kościoła. Fundusze sołeckie zgodnie z ustawą mogą być przeznaczane tylko na cele związane z danym sołectwem. Tak się składa, że plac zabaw, na które przeznaczono tegoroczne fundusze nie leży w granicach sołectwa Lutomiersk. I to nie jest tak, że zabierzecie pieniądze dzieciom. Można to prawidłowo przeprowadzić w przyszłym roku. Uchwała przeznaczająca te pieniądze na cel leżący poza sołectwem jest nieważna i te pieniądze - jeśli cel ich przeznaczenia nie zostanie zmieniony - będą w 2016 r stracone. Można je ocalić zmieniając cel ich wydatkowania. Tym celem może być ta świątynia. Wpisana jest do rejestru zabytków, a więc spełnia kryteria warunkujące przeznaczenie pieniędzy sołeckich na ten cel. Nie odnowiono krzyży, nie utwardzono parkingu przed farą, to chociaż przeznaczcie te pieniądze na dokończenie malowania.

           Corocznie zapraszam na mszę lutomierskich Strażaków. W tym roku zaproszenie wystosowałem do Wójta i Przewodniczącego Rady Gminy oraz wszystkich radnych. Strażacy nie przyszli. Ich Prezes, gdy wręczałem mu zaproszenie w tym roku trzykrotnie powtórzył, że straż nigdy, nigdy, nigdy nie przyjdzie na tę uroczystość. Pozwolę sobie na taki apel:

    Drodzy lutomierscy strażacy! Wasza zamierzona nieobecność, na tej dzisiejszej uroczystości jest widoczna. Ale kiedy przyjdziecie do tej świątyni na swoje święto, przed ołtarz św. Floriana, to bądźcie pewni, że moje życzliwe myśli, będą z wami, bo jesteście lutomierzakami, i dla Lutomierska wasze poświęcenie jest zawsze wielką wartością! I nawet, jeśli uważacie, tak samo jak Wasz Prezes, że ta msza jest jedynie moją prywatną uroczystością, to ja wasze wieloletnie odrzucanie mojego zaproszenia i waszą nieobecność tutaj, z tego miejsca wybaczam. Ja wybaczam. Ale nie mogę wypowiadać się za tysiące waszych przodków, naszych przodków, w tym również strażaków, którzy już odeszli a którym poprzez tę mszę wszyscy tutaj zgromadzeni oddajemy hołd, a od których wy swoją nieobecnością się odwracacie.             

Po mszy św. obejrzeliśmy wystawę wycinków prasowych sprzed ponad dwustu lat i nowszych, przygotowaną przez Pana Dariusza Rządzińskiego.

Dziękuję za zaproszenie.

Piotr Polak

Zdjęcia m.in. autorstwa Pani Jadwigi Krzywanii.