Obchody Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej w Uniejowie
|
Od 2008 roku dzień 13 kwietnia obchodzimy w Polsce jako Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Mord katyński dotknął całą Polskę, nie omijając Ziemi Uniejowskiej. Podobnie jak w zeszłym roku, zgromadziliśmy się na Placu Dębów Katyńskich, by uczcić pamięcią tych, którzy polegli za Ojczyznę. W imieniu Posła na Sejm RP kwiaty złożyła Dorota Więckowska - dyrektor biura wraz z asystentam Maciejem Jońskim.
NA PLACU DĘBÓW KATYŃSKICH
W dniu 12 kwietnia, w przeddzień Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, na Placu Dębów Katyńskich w Uniejowie odbyło się spotkanie patriotyczne, przywołujące pamięć 17 Ofiar spośród ponad 20 tysięcy Polaków pomordowanych na Wschodzie w 1940 roku.
"To dla pamięci o nich w 2007 roku przygotowaliśmy to miejsce, posadziliśmy Dęby Pamięci, w 2010 roku odsłoniliśmy pomnik, dotarliśmy do większości rodzin, upamiętniliśmy ich w publikacji książkowej- podkreśliła Urszula Urbaniak, prezes Towarzystwa Przyjaciół Uniejowa. I choć stamtąd nie wrócili, choć ich szczątki spoczywają na obcej ziemi- tu mają symboliczny cmentarz , symboliczną mogiłę z garstką ziemi przywiezionej z Katynia, tu pozostaną w naszej pamięci, w pamięci kolejnych pokoleń".
Wspólne odśpiewanie hymnu państwowego świadczyło, że to ważne lokalne wydarzenie, które ma tu miejsce od 2008 roku.
Po odczytaniu uniejowskiej listy katyńskiej ks. prałat Andrzej Ziemieśkiewicz zaintonował wspólną modlitwę. Młodzież z miejscowego gimnazjum rozniosła znicze pod Dęby Pamięci. Wierszami i piosenką wprowadziła też nastrój zadumy i refleksji.
Kwiaty pod pomnikiem złożyli kolejno: przedstawiciele Biura Posła na Sejm Piotra Polaka, Samorząd Gminy Uniejów, ks. prałat Andrzej Ziemieśkiewicz, delegacja Hufca ZHP , Towarzystwa Przyjaciół Uniejowa.
Organizatorami uroczystości byli: Towarzystwo Przyjaciół Uniejowa, Parafia Rzymskokatolicka w Uniejowie i Zespół Szkół w Uniejowie
Tekst przygotowany przez Towarzystwo Pzyjaciół Uniejowa.
Młodzież z Zespołu Szkół w Uniejowie przygotowała występ artystyczny.
O, Panie, któryś jest na niebie,
Wyciągnij sprawiedliwą dłoń!
Wołamy z cudzych stron do Ciebie,
O polski dach i polską broń.
O, Boże, skrusz ten miecz,
Co siekł nasz kraj,
Do wolnej Polski nam
Powrócić daj!
By stał się twierdzą
Nowej siły,
Nasz dom, nasz dom.
O, usłysz, Panie, skargi nasze,
O, usłysz nasz tułaczy śpiew!
Znad Warty, Wisły, Sanu, Bugu
Męczeńska do Cię woła krew!
O, Boże, skrusz ten miecz...
Na wyspie Iłowej wśród lasów i wód
Spędzamy dni szare niewoli,
A z nami przebywa tęsknota i ból,
Odwieczny towarzysz niedoli.
Ostatni zeszliśmy z wytycznych nam wart,
A troska okryła nam czoła,
Gdy wróg nasz moskiewski podstępem jak łotr
Jął szarpać Ojczyznę dokoła.
Poszliśmy w niewolę bez żalu i skarg,
Na nędzę i życie tułacze,
A po nas pozostał jęk matek i żon,
Modlitwy dziateczek i płacze.
Gdy wrócim z niewoli do domów i chat
Przez rzeki, jeziora i góry,
Pierś naszą pokryją nie wstęgi i haft,
Lecz proste żołnierskie mundury.
Gdy zajdzie potrzeba, gdy zechce tak los,
Niepomni na groby i rany,
Swe życie i zdrowie oddamy na stos,
Dla Ciebie, mój Kraju Kochany.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
