Finał regionalny konkursu PRZYDROŻNE KAPLICZKI I KRZYŻE

        Na konkurs zostało zgłoszonych kilkadziesiąt prac w dwóch kategoriach: szkoły podstawowe oraz gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne. Miał on dwa etapy. Najpierw w powiatach sieradzkim, wieluńskim i wieruszowskim oraz oddzielnie także poddębickim wyłoniono zwycięzców etapów powiatowych. Spośród nich zaś jury wyłoniło laureatów etapu rejonowego.

Tuż przed rozdaniem nagród krótką prelekcję na temat kapliczek i krzyży przydrożnych wygłosił Tomasz Spychała z Muzeum Ziemi Wieluńskiej, a po rozdaniu wszyscy zwiedzili wystawę poświęconą Janowi Długoszowi.

         Gratulujemy laureatom przepięknie wykonanych prezentacji i albumów. Zapraszamy do udziału w następnych edycjach konkursu.

         Wartościowe nagrody ufundował także tygodnik „Nasz Dziennik”, a Muzeum Wojska Polskiego podarowało przepiękne książki historyczne.

          Szczególne podziękowania składamy Panu Jackowi Majdańskiemu z portalu Infotydzień za pomysł i nadzór nad całością oraz Dyrektorowi Ziemi Wieluńskiej w Wieluniu Panu Janowi Książkowi i kustoszom z tej instytucji Pani Barbarze Mrugale i Panu Tomaszowi Spychale za zaangażowanie w przygotowaniu finału regionalnego.

         Laureatką konkursu Infotygodnia "Kapliczki i krzyże przydrożne" w kategorii gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne została Estera Pazek Z Łubnic.

Łubnice są wioską leżącą nad rzeką Prosną i należące do Gminy Łubnice w Powiecie Wieruszowskim. Mieszkam tutaj od urodzenia. W mojej miejscowości szczególną czcią otacza się Kapliczkę pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Wiele usłyszałam o historii jej powstania oraz o samej fundatorce kapliczki z opowiadań mojej zmarłej prababci Władysławy Starek i pani Marii Maciejewskiej z domu Białek.   Kapliczka corocznie staje się miejscem szczególnej modlitwy całej społeczności parafialnej podczas procesji Bożego Ciała.

Kapliczka pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny znajduję się w miejscowości  Łubnice woj. Łódzkie, Powiat Wieruszowski, Gmina Łubnice na ulicy Piastowskiej 26 - posesja rodziny Białek. Kapliczka powstała w początkach XX w. w Łubnicach na tzw. „małej stronie” wsi, przy obecnej ulicy Piastowskiej i posesji Stanisława Białka w  miejscu rozebranej drewnianej chaty należącej do rodziny Franciszka Poprawy. Według relacji najstarszych parafian, kapliczkę zbudowano w Łubnicach około 1916 r.

Wnętrze kapliczki ozdobione zostało ołtarzykiem z dość dużą figurą Matki Bożej Niepokalanej oraz lampką wieczną wiszącą przed figurą Niepokalanej. Bezstylowa, przydrożna kapliczka pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Łubnicach jest murowana z cegły, o wymiarach 2,30 m x  2,30 m i wysokości 3,60 m. Nakryta została dachem dwuspadowym zwieńczonym krzyżem. Na zewnątrz kapliczkę otacza metalowy parkan.

Fundatorką kapliczki pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Łubnicach była prosta wiejska kobieta Marianna Kusiek (ur. 08.09.1874r –zm. 28.10.1950r) przez miejscową ludność nazywana Zabranką. Przyszła na świat w Święto Narodzenia Matki Boskiej, stąd na chrzcie otrzymała imię Marianna. Jej rodzice Jakub Kusiek i Nimfa z domu Kołodziej odznaczali się głęboką pobożnością oraz wielką czcią do Matki Bożej, którą przekazali córce.  Rodzice Zabranki posiadali niewielkie gospodarstwo w Dzietrzkowicach, z którego czerpali środki na utrzymanie rodziny. Po przedwczesnej śmierci ojca,  matka Marianny Kusiek wyszła powtórnie za mąż za wyrobnika dworskiego Franciszka Poprawę z Łubnic, u którego po ślubie zamieszkała. Marianna miała wówczas zaledwie dziesięć lat.

Marianna Kusiek jako trzynastoletnia dziewczynka wyjechała pod opieką innych osób, na sezonową pracę  rolną do Niemiec. Zmusiła ją do tego bieda, chciała pomóc rodzicom.

Polska pod zaborem pruskim była ogromnie wyniszczona gospodarczo. Skromny zarobek  Marianny miał ogromne znaczenie dla budżetu rodziny.
Dom Franciszka Poprawy był stary, mały i drewniany, bardzo zniszczony, na tzw. „małej stronie” wsi, przy obecnej ulicy Piastowskiej i posesji Stanisława Białka. Z czasem Poprawowie  rozebrali  starą i zbudowali nową chałupę drewnianą na działce nabytej od dziedzica łubnickiego Marcelego von Rapparda. Budynek ten istnieje do dziś.

Na miejscu rozebranej chaty, dzięki Mariannie Kusiek postawiono Kapliczkę pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Całość inwestycji, łącznie z wystrojem kapliczki sfinansowała  ona ze swoich oszczędności .Marianna Kusiek nie kończyła teologii, jednak jej wypowiedzi i czyny były zgodne z nauką Kościoła. Intencją powstania kapliczki dla Mariny Kusiek było to, aby Bóg był wszystkim znany i uwielbiony. Fundatorka pragnęła, aby kapliczka Niepokalanej stała się dla ludzi miejscem takim,  jak dla Mojżesza w Starym Testamencie był „namiot spotkań”,  gdzie prorok obcował z Bogiem i z Nim rozmawiał.

Fundatorka cieszyła się z pomyślnej realizacji swego marzenia,  niemal codziennie przychodziła do kapliczki  na osobistą rozmowę z Chrystusem i Matką Niepokalaną. Stale upiększała to święte miejsce kwiatami, światłem świec oraz  utrzymywała wokół wzorowy porządek.

Od chwili powstania opiekę nad kapliczką sprawowała Marianna Kusiek. Obecnie opiekę nad kapliczką sprawuje rodzina Białek. W czasie okupacji kapliczka była pod zarządem Niemca, przybyłego z Wołynia, który otrzymał od swych władz nakaz jej rozbiórki. Człowiek ten okazał się jednak bardzo szlachetny. Zanim spełnił nakaz, pozwolił Mariannie zabrać figurę Niepokalanej, a sam starannie przechował w pomieszczeniach gospodarczych krzyż i elementy parkanu. Dzięki temu figura Niepokalanej, krzyż i parkan przetrwały bezpiecznie II Wojnę Światową.

W 1945r . z ucieczki okupacyjnej powrócił ks. Proboszcz Julian Kowalski - proboszcz parafii.Marianna Kusiek przekazała figurę Matki Bożej Niepokalanej do kościoła. Ludność wioski wraz z Marianną Kusiek podjęła decyzję zrekonstruowania kapliczki. Decyzja ta spotkała się z przychylnym  przyjęciem proboszcza. Przystąpiono więc do odbudowy kapliczki, którą zrealizowano w tempie błyskawicznym w czynie społecznym.

Po odrestaurowaniu kapliczki w roku 1945 uroczystego poświęcenia dokonał ks. Julian Kowalski. Figurę Niepokalanej przeniesiono procesyjnie z kościoła parafialnego i umieszczono na ołtarzyku w kapliczce, gdzie znajduję się po dzień dzisiejszy. Była to chwila niezwykła i podniosła. W uroczystości brała udział cala parafia, orkiestra łubnicka, Ochotnicza Straż Pożarna, poczty sztandarowe i asysta. Na wielu twarzach było widać ogromne wzruszenie, a z oczu spływały łzy szczęścia i radości. Tę historyczną uroczystość najbardziej przeżywała Marianna Kusiek. Kobieta była ogromnie szczęśliwa, że mogła znowu, jak dawniej, dreptać do kapliczki, by pod opieką Matki Bożej każdego dnia umacniać się z Bogiem.

Kapliczka jest nadal miejscem modlitwy i znakiem żywej pamięci o jej fundatorce Mariannie Kusiek. Modlą się tutaj nie tylko wierni z Łubnic, ale i okoliczni pielgrzymi, którzy nawiedzają kościół łubnicki i grób Zabranki na prastarym cmentarzu parafialnym w Łubnicach.

Kapliczka pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny nie jest zabytkiem, nie ma o niej również wzmianki w „Katalogu kościołów i duchowieństwa diecezji częstochowskiej”. Jednak dla mojej rodziny  i mieszkańców Łubnic jest miejscem szczególnym, świętym. Wiele osób modlących się w tym miejscu uzyskało potrzebne łaski, ich modlitwy zostały wysłuchane.

W dawnych czasach przy kapliczce gromadzili się mieszkańcy Łubnic na nabożeństwa majowe ku czci Matki Bożej. Kultywowano także piękny zwyczaj -podczas przechodzenia koło kapliczki zawsze należało się przeżegnać. Obecnie w kapliczce co roku znajduje się jeden z ołtarzy Bożego Ciała, który gromadzi całą społeczność parafialną na modlitwie